انتشار سومین شمارۀ گاهنامۀ ادبی آنتی مانتال با موضوع ادبیات و روانکاوی
ادبیات اقلیت ـ سومین شماره از گاهنامۀ ادبی آنتی مانتال با موضوع ادبیات و روانکاوی، شمارۀ بهار ۱۴۰۰ در ۱۹۰ صفحه، به صورت فایل الکترونیک (PDF) منتشر شد.
مطالب این شماره از این مجلۀ ادبی در بخشهای مختلفِ «سرمتن»، «نقد و مقاله»، «شعر»، «داستان»، «شعر ترجمه» و «داستان ترجمه» منتشر شده است.
در این بخشها آثاری به قلم بکتاش آبتین، ساریا ابرا، صنم احمدزاده، نیلوفر آقاابراهیمی، بهمن بابالویان، زلما بهادر، هانیه بختیار، فائزه پیغمبرپور، علی جلایی، حسین رحمتی زاده، زبیده حسینی، محمدعلی حسنلو، تورگوت سای، فرزانه شهفر، بابک صحرانورد، مصطفا صمدی، پویان فرمانبر، فرناز قربانی، مهدی قاسمی شاندیز، آیدا مجیدآبادی، افسانه مرادی، علیرضا مطلبی، مجید محمدی، ابوالفضل نظری، حسین نظریان، ساحل نوری و صفورا هاشمی چالشتری منتشر شده است.
سردبیری مجلۀ آنتی مانتال را که به همت پایگاه ادبی آنتی مانتال منتشر میشود، پویان فرمانبر و مهدی قاسمی شاندیز بر عهده دارند.
لیلا بالازاده، محمدامین عسکری، پویان فرمانبر، مهدی قاسمی شاندیز، محمد مروج، حسین نظریان، میلاد نصری و صفورا هاشمی چالشتری نیز اعضای هیئت تحریریه این گاهنامۀ ادبیاند.
در بخشی از «سرمتن» این مجله آمده است:
سخن راندن از روانکاوی همواره برداشتهای متفاوتی بهدنبال دارد، بهخصوص اگر این مفهوم در نسبت با آثار هنری و ادبی قرار گیرد. البته باید دید که این برداشتها له و علیه چه دستگاهی هستند؟
بهشکل کلی، دانش روانکاوی از نوعی پردازش و تکرار صحبت میکند که پیوسته درحال تغییر است و اساساً اعتبارش را از همین تغییر گرفته، خودش را در رابطهی میان آنالیز و آنالیزان بهبود میبخشد.
این شکل از رابطه در هنر و ادبیات دچار دگردیسیای از نوع متنی میشود و دیگر تنها منوط به مؤلف نیست؛ بلکه به متن و کارکردهای آن و همچنین موجودی بهنام مخاطب مربوط میشود. در حقیقت، روانکاوی در هنر و ادبیات از نوعی تلاقی نگاه سوژه و اثر در صفحه پرده برمیدارد که هر دو بهطور همزمان بر یکدیگر اثرگذارند. دیگر مساله و بحث نوعی بیماری روانی نیست که متن یا همان اثر بهانهای باشد برای کشف ناخودآگاه هنرمند، بلکه تنها با ساختارهای ذهنی متفاوت مواجه هستیم که بازشناسی سوژه را رقم میزند.
این شماره از گاهنامۀ ادبی آنتی مانتال را از این لینک دانلود کنید.
ادبیات اقلیت / ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۰