خروج سایت ناممکن از دسترس مخاطبان؛ چرا و تا کی؟

ادبیات اقلیت ـ محسن مروت: سایت ناممکن از معدود سایت‌های فعال در زمینۀ ادبیات معاصر فارسی‌ است که سال‌هاست با انتشار مطالب مختلف در حوزۀ شعر، داستان، فلسفه و نقد، و نیز انتشار نسخۀ چاپی «مجله ناممکن» جایگاه انکارناپذیری در ادبیات به دست آورده است.

سایت ناممکن که به همت پرهام شهرجردی فعالیت می‌کند، مدتی است که در سکوتی غریب، و بدون هیچ توضیحی از دسترس مخاطبان خارج شده است.

صرف‌نظر از نسخۀ کاغذی ناممکن که در ایران منتشر نمی‌شد و نمی‌شود، مطالبی که در  سایت ناممکن منتشر شده است، بدون نیاز به شناخت گردانندگان آن، خود گویای آن است که مدیران و گردانندگان این سایت دغدغۀ جدی زبان و ادبیات فارسی را دارند و قطعاً در این تنگنای حوزۀ نشر (چه مجازی و چه چاپی) ناممکن، سهم به‌سزایی در معرفی شاعران و نویسندگان جوان‌تر و نیز بازشناسایی پیشکسوتان کهنه‌کارتر در عرصۀ ادب و شعر فارسی به عموم مخاطبان را دارد.

سایت‌های ادبی امروزه در کنار ناشران کتاب و مجلات فیزیکی، از نهادهای جدی برای انتشار و معرفی آثار ادبی‌اند و خصوصاً با توجه به این‌که دسترسی عموم مخاطبان به اینترنت و فضای مجازی بسیار آسان‌تر و آزادتر از دسترسی به کتاب‌ها و مجلاتِ چاپیِ منتشرشده پس از پیچ‌وتاب‌ها و بردار و بگذارهای فراوان این و آن است، اهمیتِ تک‌تکِ سایت‌هایی که به عنوان یک نهاد انتشاراتی فعالیت‌ می‌کنند، انکارناپذیر است.

علاوه بر آن، به این نکته نیز باید توجه داشت، که چه بسا مدیریت و تلاش برای بقای یک سایت اینترنتی، بسیار حیاتی‌تر و با اهمیت‌تر و حتا دشوارتر از یک نهاد نشر فیزیکی کتاب است، چراکه در صورت تعطیلی یا آسیب رسیدن به یک سایت اینترنتی، بسیار محتمل است که تمامی محتوای منتشرشده در آن رسانه، یک‌باره نابود یا از دسترس خارج شود. چنان‌که بارها پیش آمده است و هر بار جز افسوس و دریغ و سؤالی بزرگ، که چه بر سر سطر سطر منتشرشده در آن‌ها آمده است یا خواهد آمد، دستگیر کسی نمی‌شود. شاید آخرین موردِ آن، از دسترس خارج شدن سایت ارزشمند «ادبیاتِ ما» بود که هنوز هم مشخص نیست و توضیحی داده نشده است که چرا مدت‌هاست، از دسترس خارج شده و هیچ کس به انبوه آثار منتشرشده در آن دسترسی ندارد.

چندی پیش یادداشتی از ساناز صحتی، با عنوان «همسر رضا براهنی» و «مترجم و استاد دانشگاه» در فیس بوک و فضاهای مجازی به همراه ویدئویی از رضا براهنی منتشر شد، که پرهام شهرجردی و سایت ناممکن را به علت اقدام به انتشار روزگار دوزخی آقای ایاز با ویرایش جدید و «بدون کسب اجازه رسمی» از مؤلف مورد انتقاد و عتاب قرار داده بود. فارغ از لحن آن نوشته که هرگز همدلی برانگیز نبود و ناآگاهی ما از وضعیت سلامت جسمی و روحی دکتر رضا براهنی و پاسخِ در پرده و مبهم و غیرمستقیمی که پرهام شهرجردی در یادداشتی در سایت ناممکن به آن اعتراض داده بود، و فارغ از آن‌که حقیقتِ این ماجرا چه بوده است و جزئیات آن چه، امیدواریم که این قفلی که بر «ناممکن» خورده است، به‌زودی گشوده شود و این تعطیلی زودگذر باشد و «این»، ربطی به «آن» نداشته باشد و علاقه‌مندان بتوانند دوباره با خواندن ناممکن، روح و جان و اندیشه‌شان را تازه کنند.

ادبیات اقلیت / ۱۰ آبان ۱۳۹۶