نویسندگان مسلمان و ماجرای نوبل اسلامی

پایگاه اقلیت ـ «نوبل اسلامی» اصطلاحی است که مدتی است بر زبان عده ای از مسئولان و اهل رسانه افتاده است، از سال ۱۳۹۱ که معاون علمی و فناوری رئیس جمهور وقت خبر از اعطای جایزه نوبل اسلامی به دانشمندان مسلمان داده بود و گاهی نام «جایزۀ مصطفی(ص)» هم به خود می گرفت تا همین اواخر که معاون علمی و فن آوری رئیس جمهوری فعلی از دشواری های اعطای این جایزه که قرار بوده در بخش هایی مثل فیزیک، شیم، فیزیولوژی، پزشکی و ادبیات اعطا شود، سخن گفته است.

چنانکه می دانیم، جایزه نوبل مجموعه جوایز سالانه‌ای است که در زمینه‌های پیشرفت‌های علمی و فرهنگی اعطا می‌شود و تأسیس این جایزه در سال ۱۸۹۵ و بنا به وصیت آلفرد نوبل، کارخانه دار و شیمیدان سوئدی بوده است. نجیب محفوظ و اوراهان پاموک تنها نویسندگان مسلمانی هستند که به ترتیب، در سال های ۱۹۸۸ و ۲۰۰۶ موفق به دریافت جایزۀ نوبل ادبیات شده اند. سهم مسلمانان در جایزۀ نوبل بیشتر در جایزۀ صلح نوبل بوده است.

لینک مرتبط: فهرست مسلمانان برندۀ جایزۀ نوبل

مدتی است که خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) پرونده ای را به موضوع ماجرای «نوبل اسلامی» اختصاص داده و با برخی نویسندگان و فعالان فرهنگی در این باره گفت وگو کرده است.

اکثر قریب به اتفاق نویسندگانی که با ایبنا در موضوع تاسیس جایزه‌ای همتای نوبل در جهان اسلام گفت‌وگو کردند، بر این باور بودند که تأسیس جایزه‌ای همتای نوبل به شناساندن صاحب‌نظران جهان اسلام کمک خواهد کرد. البته برخی نیز بر این باور بودند که جایزه‌ای همتای نوبل کمکی به ادبیات نمی‌کند و بهتر است به جای تأسیس چنین جایزه‌ای جایزه کتاب سال تقویت شود.

کامران شرفشاهی، علیرضا قزوه، محمود اکرامی‌فر، امیرحسین انبارداران، غلامحسین عمرانی، سیدمهدی شجاعی، محمدرضا زائری، سعید بیابانکی، محمود حبیبی کسبی، قاسمعلی فراست، احمد شاکری و کامران پارسی‌نژاد در این باره گفت‌وگو کردند و حسین اسرافیلی، رضا اسماعیلی نیز یادداشت‌های خود را در اختیار ایبنا قرار دادند.

آن‌ها به این پرسش پاسخ دادند که تأسیس جایزه‌ای مانند نوبل در جهان اسلام چه‌قدر ضرورت دارد و چه‌قدر به تبلیغ کتاب و اندیشه‌های اسلامی کمک خواهد کرد. در جدول زیر می‌توانید این نظرات و گفت‌وگو را دنبال کنید و بخوانید.