پیام محمدعلی موحد در ایام کرونا و به مناسبت روز پدر

ادبیات اقلیت ـ محمدعلی موحد، پژوهشگر، تاریخ نگار و عضو پیوستۀ فرهنگستان زبان و ادب فارسی، در پیامی که روز سیزده رجب، هجده اسفند ۱۳۹۸ منتشر شد نوشته است:

به دوستانی که در چنین روزی از دیدارشان محرومم

دوستان!

جنگی دهشتناک درگرفته است با دشمنی که شما او را نمی‌بینید و او شما را می‌بیند. در جبهه‌ای به وسعت و گستردگی عالم و عالمیان. مشرق تا به مغرب. همه کس از زن و مرد و پیر و برنا درگیر این جنگند.

پزشکان و پرستاران البته قهرمانانِ خط مقدم جبهه‌اند که به نشان شجاعت سرافرازند و از هر سو غریو مرحبا و آفرین می‌شنوند و صدالبته که سزاوار هرگونه سپاس و ستایشند. اما هر چه هست آنان لباس رزم بر تن دارند و ساز و برگ کارزار در اختیار دارند و از آموزشهای لازم برخوردارند.

غمِ آن انبوهِ جماعتی بر دل من نشسته است که برای ادامه‌ی زندگی محتاج کار روزانه‌اند. کارگران دستمزدبگیر، در سطوح مختلف، پشت میز اداره، پشت فرمان خودرو، پای ماشین کارگاه، کارگرانی که باید تمام روز را با خاک و گِل و سنگ و سیمان پنجه درافکنند تا بتوانند دَم غروب قوت لایموتی برای زن و بچه‌ خود ببرند. یقین دارم که توقف فعالیتها عرصه را بر آنان تنگتر خواهد کرد. به فکر آنان باشیم. مردان و زنان باشرف و آبروداری را که در تنگنا افتاده‌اند فراموش نکنیم.

روزگار بدی است. اما اصلا و ابدا شک نکنید که در جنگ میان مرگ و زندگی زندگی پیروز خواهد شد. مبادا که جوان‌ها بی‌حوصله شوند و بی‌تابی نمایند. به نظرم جهان آبستن حوادث شگرفی است. امروز که هستیم به وظیفه‌ی وجدانی خود عمل کنیم و امید را از دست ندهیم. فردای روشن‌تری در راه است.
چه باک اگر من نبینمش، دیگرانش خواهند دید.

به خدا می‌سپارمتان دوستان عزیز

محمدعلی موحّد

۱۳۹۸/۱۲/۱۸

ادبیات اقلیت / ۱۹ اسفند ۱۳۹۸