زندان یونسکو و سه شعر دیگر از رضا بهادر: وقت می‌پاشم در دهانِ ساعت / و زخم‌هایم را آب می‌دهم‌ / بلند می‌شوم به شکل گوشت / در سوراخِ تنِ درخت / بر دارهای‌ پشت یونسکو! / شکل کلیشه‌ بر دیوارِ راه‌آهن‌ / شکلِ جای گلوله / بر پله‌های پل هوایی‌ / بلند می‌شوم‌ / و شکل‌هایم را جمع می‌کنم‌ / دست و پایم‌ را از بینِ جمعیت‌... ...