مرگ در شعرهای عباس صفاری از زنده‌ترین عناصر است. او در شعرهایش ناظرِ بی‌حسرتی بود که بی‌آنکه تن به احساسات بدهد، نزدیکی و ناگزیری مرگ را به‌شوخی می‌گرفت... ...