کُفیشه متنی مکان‌نگارانه محمد عابدی  برای: پگاه به از در فرار سایه، سایه درماندن، درمانده شدن گریبان حال مسکوت را گرفته است.  وَه که چه نکبت و ادبار است این استِ تفرقه‌افکنِ واسطه، سر در زبان می‌ماند، زبان که در سر می‌ماند. دیدن دوختن است، گوشی را به درختی دوختن! اگر نه، غیر از این بر باد رفتن همۀ بودن. حضور شرم؛ دوشاب گذشته و آینده! حال؛ سایه‌ای محو! تاهای صورتیِ گلبهیِ پرده‌ای چین‌چین که آهار پنجره‌ای چوب ...