اول شهریور / مادرم مرده بود / ما کارهای ناتمام‌مان را انجام می‌دادیم / من دوست داشتم فیلسوف باشم / و بگویم / هر زنی باید پنج دخترداشته باشد / تا امیدش تکثیر شود... ...

من به دام فرشتگانِ پریروز افتاده‌ام / طبل مسی خورشید را زدودند / سکوتِ دانا شادمانه دیس خورشید را می‌نوازد / و بعدازظهر با سنگچین‌های مهربانش حالا می‌آغازد... ...

بچه‌ها از مقبره بيرون آمدند / يكي جستي زد و آلاله‌اي چيد / يكي از ناله‌اي مستانه ترسيد / آخري هم / به مرد ريشويي كه آن‌طرف‌ها قدم مي‌زد و / آه مي‌كشيد / خنديد. ...

تو تنهاترم می‌کنی / از گلدان کنج اتاقت بپرس / اتاقت را ندیده‌ام / و نمی‌دانم میزت با پنجره چقدر فاصله دارد / و بالشت به چشم های چه کسی مشرف است / اتاق تو لا جرعه برموداست / و بادی که از شکاف آجر‌هایش می‌وزد / پر از آذرین‌های درونی است. ...

در فضا / ریز و درشت و گداخته / گلوله‌ها، ما را می‌نویسند در فضا / نه جنگی است، نه عشقی، نه نفرتی / گلوله‌ها، هواپیماها و ماهواره‌ها / واژه‌های زبان تازه‌اند... ...

ترسم از مرگ این نیست / که مرا می‌برد از خاطره‌ها. / ترسم این است که می‌گیرد از من / آسمان را / و درختانُ و گلُ و باغچه را. / آب را، آینه را / و نمک را / و تو را. / ترسم از مرگ این است / همه‌ی دلهره‌ام. ...

به دیدنم بیا / و خودت را بیاور / تا زندان‌بانان ببینند / که زیبایی تو از آزادی نیز / زیباتر است. ...

ندیدن، نبودن نیست هیچ وقت نبوده است که نباشی بوده‌ای هستی خواهی بود. ...

جنازهٔ ماه را بدرقه کردیم / تا گورستان خاطره / اما گورکن‌ها نیامده بودند. / ماه تمام / روی دست ما ماند و / دو هفته‌ای گذشت / تا هلال شود. ...

راه می‌روم و سرم نیست انگار سرم را فراموش کرده باشی راه می‌روم و یکی از انگشت‌هایم نیست انگار یکی از انگشت‌هایم را فراموش کرده باشی راه می‌رفتم و پایم نبود راه رفتن من پای من نبود انگار پاهایم را فراموش کرده باشی حتا می‌توانم بگویم الان داری کجایم را فراموش می‌کنی یعنی تو داری این آتش را به‌تنهایی خاموش می‌کنی؟ یا مرگ دارد تکه‌هایی از بدنم را پاک می‌کند؟ وقتی سرم را خاموش می‌کنی تنت تاریک می‌شود هرچند من به ...