یکی از جهانهای شاد، سرزمین پریان است. اخیراً برخی این مضمون را کوک کردهاند که قصههای پریان برای بچهها مناسب نیست، چراکه در آن گاهی قساوت و خون هست... ادامه متن
بزرگترین و مهمترین الاهی، "روح" است. روح چیست؟ هم میدانیم هم نمیدانیم. میدانیم چون از روح در ما دمیده شده و نمیدانیم چون روح فراتر و بزرگتر از تک تک ماهاست و اغلب، وجودش انکار میشود.... ادامه متن
به احترام کسی اگر برمیخیزیم، یا کلاه از سر برمیداریم، وقفهای است که نمیپاید. انگار دولت و بخت با "افتادگان" است. همه میافتند. حتا آلیس با پایین رفتن در لانۀ خرگوش به سرزمین عجایب رسید..... ادامه متن
بدبختانه ادبیات عامهپسند مکتوب در ایران از همان ابتدا انگ سرگرمکننده یا مبتذل خورده و همین باعث شده که ظرفیتهای گفتمانی آن در ارایۀ مسائل و دغدغههای عمیق بشری نادیده گرفته شود... ادامه متن
اگر بیرون باد بوزد، اندوه درون خانه کوچک میشود، خیلی کوچک. باد شاد است. نمیگویم باد نوید باران است و از این نظر، سبب شادی است... ادامه متن
من از دلالان زندگی حرف میزنم، از نجواگران. شبکههای اجتماعی مجازیاند و به قلبها (چشمۀ واقعیت) هنوز حساس نیستند و ناز نمیکشند و گوشها... ادامه متن
دو شعر از محمدعلی حسنلو: میگویند حل شده است / با یک لبخند(!) / لبخندی که شفا میدهد / لبخندی که صندلی شفادهنده را قدرتمندتر میکند / باید خوشحال باشیم که لبها / شانسی بزرگ را نصیبمان کرده... ادامه متن
فرهنگ ماسا
پسرجان، دخترجان، از کجا میآوری این اهتمام به خدمت را؟ چرا رفتاری میکنی من فکر کنم فرهنگی هست، فرهنگی به اسم "فرهنگ ماسا"؟ چرا این قدر اصرار داری جهان بر سر ماسا، از هرچه تلخی و عبوسی است ز... ادامه متن
داستان کوتاه نفرین سیاه / محمد اسعدی: با یک خیز بلند از پشت میگیرمش. برمیگردد. معطل نمیکنم. دندانهام را توی گردنش فرو میبرم. جیغوداد بیفایده است... ادامه متن
"همیشه یک عضو در بدن شما اضافی است" عنوان یادداشتی از امیر قنبری است دربارۀ جهانِ عکاسانۀ جوئل پیتر ویتکین که در اختیار سایت ادبیات اقلیت قرار گرفته است... ادامه متن
آخرین دیدگاه ها