"مردان خیابانی" و "در" / دو شعر از هوشنگ ملکی: آن مرد که با چشم بسته در پیاده‌رو پیانو می‌زند منم / مردی در زمینۀ سیاه که سایه‌اش سفید است / و موش‌های تهران انگشت پاهایش را جویده‌اند / مردی... ادامه متن

شعری از راد قنبری: شکل کدام ابر به اندوه ِآسمان می‌افزاید؟ / ابری که سپید و ممتد بود / و شبیه ِ ردّ پای بمب‌افکن‌ها از اقلیم رؤیاها می‌گذشت. / این را کودکی‌ام گفت / و یا آن‌که / پاره‌پاره و... ادامه متن

شعری از افسانه نجم آبادی: دست‌نوشته‌ها دست به دست می‌شدند و / زیر تخت سلیمان نهان می‌شدند. / صدای برش سنگ بود در پس‌زمینه. / یک نفر نخوانده بود مرا هنوز / که رقصان پله‌ها را پایین می‌آمدم و... ادامه متن