داستانی از ویدا بابالو: حتماً پیرهنش سرخابیه... یک لباس زرزری خال‌دار که وقتی می‌رقصه، دل همه رو می‌بره. اما چشم‌هاش که به اندازۀ دختران کابل کشیده نیست؟ حتماً موهاش بلنده... آخه همیشه آقامو... ادامه متن

چهار شعر از محسن توحیدیان: سنگریزه‌ای / غلتان د‌‌ر خون من / د‌‌ر این بعد‌‌ازظهر پاییزی / به د‌‌ریچه‌ای نزد‌‌یک می‌شود‌‌ / که آن را / بر عبارات بسته‌اند‌‌ / سنگ د‌‌ر لامسه آبی است... ادامه متن

اسمش را گذاشته بود «فردا». اسم غیرمعمولی بود. وقتی پرسیدم چطور این اسم به ذهنش رسیده، گفت: « دوست داشتم اسمش همیشه مدرن باشد، هیچ وقت کهنه نشود.» خندید و گفت: «فردا که هیچ‌وقت کهنه نمی‌شود،... ادامه متن