داستانی از ایدرا نووی: سومین روز تعطیلات توی کانکس‌های اجاره‌ای‌مان بیدار شدیم و دیدیم که یک لنگۀ دمپایی‌هامان نیست. همین‌طور یک لنگۀ سندل‌های سیب‌زمینی‌مانند یکی از بچه‌ها هم نبود. ادامه متن

صبر کن تا وقتی که برادر و خواهران و مادرت آپارتمان را ترک کنند. قبلش به آن‌ها گفته‌ای آن‌قدر ناخوشی که نمی‌توانی با آن‌ها به یونین‌سیتی بروی تا آن عمه‌ای را ملاقات کنی که دوست دارد... ادامه متن

خواهر کوچولویم سرش را تند‌تند جنباند. «درست است. برای رفتن به داخلش زیادی بزرگی. اما چیز عجیب دربارۀ آن مکان این است که از هر چیز دیگری که می‌تواند وجود داشته باشد، تاریک‌تر است. ادامه متن

شیلا / داستانی از آنتونی توگازینی: ما در شهرمان در زندگی دیگران سرک نمی‌کشیم و شایعه نساختن ‌ برای دیگران یکی از قوانین‌مان است، اما وقتی تازه‌واردی به جمع‌مان اضافه می‌شود، متوجه می‌شویم.. ادامه متن

سال ۱۹۲۳ یا ۱۹۲۴ اتفاق افتاد. در هامبورگ به گمانم. هنگام مصیبت بازار سهام و افت ناگهانی بهای پول: دستمزد روزانۀ کارگران بارانداز به هفده میلیارد مارک رسید و نشمه‌های شریف برای خدماتشان سه بر... ادامه متن

فقیر بودم و اجباراً باید با واگن درجۀ سه سفر می‌کردم، اما سوار واگن درجۀ دو شدم. اولین بار بود که سفرم نسبتاً طولانی‌ می‌شد و در نظر داشتم هیچ‌گاه با واگن درجۀ سه یا درجۀ چهار سفر نکنم... ادامه متن