آن‌چه در این داستانِ زهره عارفی باز تناقض نماست همان کنش معکوس راویِ زن است در جامعه‌ی مرد محور. اویی که فرمان‌های مداومِ مادر در گذشته: «چش‌سفیدی نکن جانان!» و «وقتی با کسی حرف می‌زنی سرت ر... ادامه متن

داش آکل صادق هدایت یک داستان روان‌کاوانه است. اثبات این ادعا زحمت چندانی ندارد. شاید داستان داش آکل، روان‌کاوانه نباشد و داستانی عامیانه وعامه‌پسند باشد... ادامه متن

نزدیک به ۲۱ سال از چاپ کتاب "خطاب به پروانه‌ها" اثر رضا براهنی می‌گذرد. در آن کتاب علاوه بر شعر، مقاله‌ای هم با عنوان «چرا من دیگر شاعر نیمایی نیستم؟» درج شده بود ... ادامه متن

اگر قرار باشد که ما لباس‌های پدرانمان را بپوشیم، اصلاً بچه‌های خوبی نخواهیم بود و دکتر رضا براهنی در زندگی ادبی خود سعی کرده است هیچ وقت لباس بزرگتر‌ها را به تن نکند. ادامه متن

براهنی محوشدنی نیست دقیقاً به همین دلیل می‌توان سال‌ها بعد از چاپ مانیفست‌اش، هنوز از او حرف زد. نقطهٔ عزیمت این نوشتار، مصاحبهٔ اخیر براهنی با فصلنامه «مهرنامه» است که مدعیات خود در چرا من... ادامه متن

چگونه داستانی دربارۀ فسق و فجور که عنوان ثانوی «آداب و رسوم شهرستانی» را یدک می‌کشد، توانسته به کتاب مرجع رمان‌نویسان و منتقدان ماورای آتلانتیک بدل شود؟ چرا میان همۀ کتاب‌های فلوبر، پیشوای ب... ادامه متن

هشت‌ و چهل‌ و چهار داستان رمانتیکی است که خیلی‌ها چیزها بی‌مورد رویش سوار شده، اما اگر خوب بررسی کنیم متوجه می‌شویم این ساخت عاشقانه‌ی پیرنگ که باز هم سوار بر تکه‌های داستان شده، ساختی است ب... ادامه متن