یازده شعر از اولا هان با ترجمۀ مصطفا صمدی: زنی هستم / که می‌توان دوباره به او زنگ زد / وقتی تلویزیون حوصله سربر است / زنی هستم / که می‌توان دوباره دعوتش کرد / وقتی دیگری رد کرده است / زنی هس... ادامه متن

شعری از سمیه جلالی: دارالمجانین است این که می‌بینی‌ش / حدود لاطائلات دسته جمعی میمون‌ها / تکثیر صدا در وهم منتشرشدۀ کاسۀ سر / چرخیدن اشکال متقارن / گیج در کلماتی که مدخلش پیدا نیست... ادامه متن

چند شعر از هما همتا:  وصلم به کشاله‌ی این روز ها که رفته رفته و جایی می‌رسند؛ به ماه و سال / من لاشه‌ی جامانده از لحظاتی که خیلی عادی‌ست، نمرده باشم ادامه متن

سه شعر از معصومه داودآبادی: پناه بردم به رنگ سفید / و فراموشت کردم / از کاغذها گذشتم / راه افتادم میان الفبا / و رودخانه‌ای شدم / که می‌توانست شبانه‌روز / خون‌ریزی کند... ادامه متن

شعری از زهرا حیدری: ای آفریننده که صدایت شعله می‌کشد / و می‌دانم آن روی آتش ویرانی است / بهشت تو آیا کلمه نیست؟ / کلمه‌ای با آسمان آبی‌تر؟... ادامه متن

دو شعر از مرضیه برمال: در نامه‌هایی به خودم / از خرداد می‌گویم / خردادی که به من نیامده بود / در نامه‌هایی به تو / از مردن بی تو... ادامه متن

خیره شو به جنونِ جهان / فراموش نکن آن پلک‌ها را میان دو پروانه / بر کرانه‌ها / آن چشم‌ها که چرخید تا جهان را بیشتر ببیند / آن‌جا که... ادامه متن

سه شعر از فاطمه احمدزادگان: باران ببافم به شانه‌های علف / به قیچی بِکَنم چارقدی ته‌نشین در گل / و عشق در دهان ما چنان / بشکند کلماتی به دندان / آن‌قدر له بکند به زل زدنم / که رختخواب خوابش /... ادامه متن

سه شعر از ساناز وارسته: ابرهایم را قایم می‌کنم / و این تنهایی عجیب پیچیده در گیاهان پنبه را / بالشم را در آغوش می‌کشم / قورباغه‌ها / بیرون می‌جهند / باید / قبل‌تر از این‌ها به آبگیری فکر می‌... ادامه متن