چیزی از من / در تَندۀ پدر جا ماند / و با یک چهارم صورت زاده شدم / چه مالیخولیایی بود / در آن جهانِ یک میلی متری / که رُشد کرد در کیسه / گوشتم قرضی / پوستم قرضی است / از ارواحی / که سوار بر گ... ادامه متن
جنون، طریقه‌ای برای واژگونی معیارهای مسلط در ساختار اجتماعی است. به‌خصوص شکل هنری آن از اهمیت بنیادینی برخوردار است... ادامه متن
چند شعر از هما همتا: وصلم به کشاله‌ی این روز ها که رفته رفته و جایی می‌رسند؛ به ماه و سال / من لاشه‌ی جامانده از لحظاتی که خیلی عادی‌ست، نمرده باشم ادامه متن
روحینا رویش: مردها انبارند / از طالب / از داعش / از ابوجهل و فریب... / زن‌ها آبستن از این جنگ می‌شوند / ــ سکوت تنها مسیری‌ست / که برنمی‌گردند... ادامه متن
سه شعر از مصطفا صمدی: برای ده سالگی‌م / بیست سالگی / حتی سی / که پا نگذاشته هنوز / متأسفم / متأسفم پاهایم نمی‌رسید / که توپ را از زمین خودی دور کنم / می‌توانستم فقط دریبل بخورم / از پوچک‌ها... ادامه متن
شعر مقاومت در همۀ این سال‌ها تلاش کرد که قواعد بازی را بیاموزد و به اجرا درآورد. اما کارش بیشتر شبیه به تقلید سطحی می‌نمود. نمی‌توان در مقدار زحمت و پشت‌کار اصحاب این شعر شک کرد... ادامه متن
گفت‌وگوی اختصاصی ادبیات اقلیت با خوش‌بین هروی مؤلف کتاب "از حاشیه به متن" (درنگی بر کوتاه‌سرایی معاصر افغانستان) نشر خانه شعر جوان، هرات، 1396. ادامه متن
عنوان "ملاقات با فراموشی" بر جلد این مجموعه نشانه‌ای است که خواننده را پیش از ورود به جهان نویسنده و متنش، درگیر خود می‌کند... ادامه متن
پیش از این‌که چند شعر از این مجموعه را بخوانیم، دوست دارم این‌جا عشق‌بازی کنم با عشق، بازی کنم، می‌گویند زبان از جنس زن است چون می‌زاید و زاینده‌گی دارد... ادامه متن
آخرین دیدگاه ها