شعری از علیرضا پورمسلمی: سید رضا را تریاک کشت/ چون عاشقش بود / محمد را زنی سرور انگیز / خسرو گلسرخی را  شما کشتید / عاشقتان بود به‌راستی... ادامه متن

علیرضا پورمسلمی: سکوت / ساکن بود / و شب /  پا به ماه / قورباغه در نهایت خود / و سنگ / ــ حالا که فکر می‌کنم ــ / سنگ، سکنی به صعب بود / حرکت، باد می‌شد / باد زمان / و می‌وزید / تا دوردست تار... ادامه متن

ضمناً من آدم عاشقي هم هستم / معشوقه‌ام را به برف تشبيه کرده‌ام / و چون قدِ بلندي دارد او را دوست دارم / از شما چه پنهان كمي لجباز است / اما درست می‌شود / مگر تا آخر دنيا ساعت می‌خواهد چهار ص... ادامه متن