ادبیات داستانی مثل دیگر شاخه های هنر آمده است تا با چشم اندازی آرمانی، جهان را برای ساکنانی قابل سکونت کند که توسط سرمایه به یک اردوگاهِ بیکاریِ اجباری تبدیل شده است. ادامه متن

شهرام رحیمیان معتقد است اگر خواندن ادبیات داستانی لذت نداشته باشد، چیزی کم دارد و اگر پرسشگر هم نباشد، باز چیز دیگری کم دارد. ادامه متن

عباس عبدی گفت: هدف من از خواندن و حتی نوشتن، لذت بردن است و نه سرگرمی و تفنن. اما نکته ای که هست این است که هر وقت کتاب و رمان و داستان می خوانید، اندک اندک سلیقۀ خود را ارتقا می دهید و کم ک... ادامه متن

ما نیاز به کتاب‌هایی داریم که مثل یک ناخوش حالی ِ سخت دردناک متاثرمان کند؛ مثل مرگ کسی که از خودمان بیشتر دوستش داشتیم؛ مثل زمانی که در جنگل‌ها پیش می‌رویم، دور از همهٔ آدم‌ها؛ مثل یک خودکشی... ادامه متن

محمد محمدعلی در پاسخ به این پرسش که ادبیات داستانی و رمان سرگرمی و تفنن است یا جدی و پرسشگر و به قولی «به منزلۀ پژوهش»، گفت: من شخصاً داستان های خود را به قصد تفنن نمی نویسم. سعی می کنم جدی... ادامه متن

فرشته احمدی معتقد است تفنن و سرگرمي و لذت، هدف غايي همۀ تلاش‌هاي ماست، آفرينش هنري كه جاي خود دارد. اما چگونه مي شود به شكل لذت‌بخشي انديشيد؟ يا چگونه مي شود انديشه را در قالبي بيان كرد كه خ... ادامه متن