همین که برشت نمایش‌نامه‌نویس به یاری کارون به غار کاستالیا، مدخل جهان هادس رسید، شبح مردی در لباس یونانی پشت سرش ظاهر شد، دستش را روی شانه‌ی او گذاشت و آهسته گفت: «بیا، منتظرت بودیم، قضات آم... ادامه متن

چند شعر از صنم احمدزاده: تو می‌روی لیلات را چه کنم؟ / تو می‌روی در ساعات کاری‌ام / چشم به کدام شانه / با صبری عریض / پشت به کدام صفحه با مویی بلند / اضافه کار کنم؟ ادامه متن

روی پاگرد اول می‌ایستم. کلید را می‌زنم و همۀ لامپ‌ها با هم روشن می‌شوند. نور خیره‌کننده‌ای چشمم را می‌زند. می‌خواهم در این لحظه کسی باشد، نه هر کسی، تنها یک نفر که داستان آن زنی را برایم بگو... ادامه متن

دوستت دارم / به اندازۀ زبان مهاجری / که بومیان از درکش عاجزند. / شب‌ها زیر نور ماه / دهانت پر از فاجعۀ شعر می‌شود / و ارکیدهایی کبود از دو سوی چشم‌هایت می‌رویند... ادامه متن