دو شعر از مرتضی صادقیان
ادبیات اقلیت ـ دو شعر از مرتضی صادقیان:
.
۱
سرنوشت من این بود
یک شب از دامنه برگردم
و ببینم
تمام شعرهایم را سرودهاند.
مرتضی صادقیان، ۱۳۸۴
***
۲
کنارم کسی نیست
و طراوت ناخنهایم از دست میرود،
به این رسیدهام؛
برادر بزرگام همان منام
که فقط دیرتر آمدهام،
خواهرم همان منام
با تراش نازکی بر لب و دست،
پدر، تو همان من هستی
که فقط مادر را زودتر دیدهای
و نباید کسی بو ببرد
ناخن بین ما نشانۀ چیست.
مرتضی صادقیان، ۱۳۸۷
ادبیات اقلیت / ۲۴ اردیبهشت ۱۳۹۷
تمامی حقوق برای پایگاه اینترنتی «ادبیات اقلیت» محفوظ است.