آن‌چه می‌خوانید، یادداشتی است از آزاده فراهانی با عنوان "تجربه‌های شخصی در شعر"* که برای انتشار در اختیار سایت ادبیات اقلیت قرار گرفته است... ...

یکی از جهان‌های شاد، سرزمین پریان است. اخیراً برخی این مضمون را کوک کرده‌اند که قصه‌های پریان برای بچه‌ها مناسب نیست، چراکه در آن گاهی قساوت و خون هست... ...

بزرگ‌ترین و مهم‌ترین الاهی، "روح" است. روح چیست؟ هم می‌دانیم هم نمی‌دانیم. می‌دانیم چون از روح در ما دمیده شده و نمی‌دانیم چون روح فراتر و بزرگ‌تر از تک تک ماهاست و اغلب، وجودش انکار می‌شود... ...

به احترام کسی اگر برمی‌خیزیم، یا کلاه از سر برمی‌داریم، وقفه‌ای است که نمی‌پاید. انگار دولت و بخت با "افتادگان" است. همه می‌افتند. حتا آلیس با پایین رفتن در لانۀ خرگوش به سرزمین عجایب رسید... ...

بدبختانه ادبیات عامه‌پسند مکتوب در ایران از همان ابتدا انگ سرگرم‌کننده یا مبتذل خورده و همین باعث شده که ظرفیت‌های گفتمانی آن در ارایۀ مسائل و دغدغه‌های عمیق بشری نادیده گرفته شود... ...

اگر بیرون باد بوزد، اندوه درون خانه کوچک می‌شود، خیلی کوچک. باد شاد است. نمی‌گویم باد نوید باران است و از این نظر، سبب شادی است... ...

من از دلالان زندگی حرف می‌زنم، از نجواگران. شبکه‌های اجتماعی مجازی‌اند و به قلب‌ها (چشمۀ واقعیت) هنوز حساس نیستند و ناز نمی‌کشند و گوش‌ها... ...

دو شعر از محمدعلی حسنلو: می‌گویند حل شده است / با یک لبخند(!) / لبخندی که شفا می‌دهد / لبخندی که صندلی شفادهنده را قدرتمندتر می‌کند / باید خوشحال باشیم که لب‌ها / شانسی بزرگ را نصیبمان کرده‌اند... ...

پسرجان، دخترجان، از کجا می‌آوری این اهتمام به خدمت را؟ چرا رفتاری می‌کنی من فکر کنم فرهنگی هست، فرهنگی به اسم "فرهنگ ماسا"؟ چرا این قدر اصرار داری جهان بر سر ماسا، از هرچه تلخی و عبوسی است زدوده شود... ...

داستان کوتاه نفرین سیاه / محمد اسعدی: با یک خیز بلند از پشت می‌گیرمش. برمی‌گردد. معطل نمی‌کنم. دندان‌هام را توی گردنش فرو می‌برم. جیغ‌وداد بی‌فایده است... ...