کافکا در یکی از داستان‌هایش بر چیزی تمرکز کرده که اسمش را "ادرادیک" گذاشته، چیزی شبیه قرقره با یک محور عمود، که به هیچ دردی نمی‌خورد و در گوشۀ خانه افتاده است... ...

یکی از جهان‌های شاد، سرزمین پریان است. اخیراً برخی این مضمون را کوک کرده‌اند که قصه‌های پریان برای بچه‌ها مناسب نیست، چراکه در آن گاهی قساوت و خون هست... ...

بزرگ‌ترین و مهم‌ترین الاهی، "روح" است. روح چیست؟ هم می‌دانیم هم نمی‌دانیم. می‌دانیم چون از روح در ما دمیده شده و نمی‌دانیم چون روح فراتر و بزرگ‌تر از تک تک ماهاست و اغلب، وجودش انکار می‌شود... ...

به احترام کسی اگر برمی‌خیزیم، یا کلاه از سر برمی‌داریم، وقفه‌ای است که نمی‌پاید. انگار دولت و بخت با "افتادگان" است. همه می‌افتند. حتا آلیس با پایین رفتن در لانۀ خرگوش به سرزمین عجایب رسید... ...

اگر بیرون باد بوزد، اندوه درون خانه کوچک می‌شود، خیلی کوچک. باد شاد است. نمی‌گویم باد نوید باران است و از این نظر، سبب شادی است... ...

من از دلالان زندگی حرف می‌زنم، از نجواگران. شبکه‌های اجتماعی مجازی‌اند و به قلب‌ها (چشمۀ واقعیت) هنوز حساس نیستند و ناز نمی‌کشند و گوش‌ها... ...

پسرجان، دخترجان، از کجا می‌آوری این اهتمام به خدمت را؟ چرا رفتاری می‌کنی من فکر کنم فرهنگی هست، فرهنگی به اسم "فرهنگ ماسا"؟ چرا این قدر اصرار داری جهان بر سر ماسا، از هرچه تلخی و عبوسی است زدوده شود... ...

هایدگر اسم انسان را عوض کرد، گفت: «آن‌جا باشنده.» «آن‌جا» را به مفهوم انسان تزریق کرد. از این پس به من نگو کیستی، بگو در کدام کانتکست، در کدام زمینه نشسته‌ای. ...

جایی هست که با رفقا جمع می‌شوید دیدار تازه می‌کنید. چه بسا محله‌ای قدیمی است. پاییز رسیده و هوا برای پرسه عالی است. سه نفری تا یک خیابان پایین‌تر می‌روید و برمی‌گردید... ...

بیایید از آن خصومت مارکسیستی نسبت به سرمایه‌داران دور شویم. بیایید با صاحبان سرمایه رابطه بزنیم. با معاشرت با یک مرد ثروتمند، درهای آسمان و زمین را گشوده حس می‌کنیم... ...