انتشار رمان “تهران، آدمها و کلاغها” نوشتۀ علیرضا حسنزاده
ادبیات اقلیت ـ علی ایلنت: برجستهترین رمانهای فرا واقعگرا یا سوررئال در ادبیات ایران، بوف کور صادق هدایت و شازده احتجاب هوشنگ گلشیری است و بسیاری از آثار فرا واقعگرا که بعد از این دو اثر منتشر شدهاند به هیچ روی با اقبالی که بوف کور و شازده احتجاب یافت، روبرو نشدهاند و به عبارتی بسیاری از رمانهای سوررئال ادبیات معاصر ایران در سایه شهرت این دو اثر به فراموشی سپرده شدند.
اما رمان تهران، آدمها و کلاغها روایت یک مردمشناس برجسته از تهران قاجار تا حوالی شهریور ۱۳۲۰ است که با نگاهی فرا واقعگرا به حالِ تهران که چکیدهای از حال و روز ایران آن دوران است به روایت مسخ شدگی جمعی آن میپردازد؛ حسنزاده سعی دارد در این اثر که در سه فصل سامان یافته بنا بر تجربه زنده روایت به جستجوی تاریخ ایران از دریچه روایتهایی از تهران نظر افکند؛ وی نیز در چکیدهای این اثر را چنین معرفی میکند:
تهران، آدمها و کلاغها داستان آدم یا آدمهایی است که در آینه، به جای تصویر خود پرندهای را میبینند که زبان به سخن میگشاید و از کابوسها و رویاهایشان حکایت میکند. در تهران عصر قاجار تا حوالی شهریور ۱۳۲۰ که ایران از سوی متفقین به اشغال در میآید، آدمها و کلاغها گاه شبیه هم میشوند و این شباهت در خواب، خیال و بیداری حکایتی است که این کتاب از آن سخن میگوید.
تهران، در این اثر، آیینه ایران است، در زمانی که تهاجم بیگانگان این سرزمین را در اندوه و سردرگمی فرو میبرد. آسیاب رویاها از حرکت میماند و نفت بر جای آب در رگها حرکت میکند.
این رمان در ۱۷۶ صفحه به قلم علیرضا حسنزاده توسط انتشارات کتابسرای نیک منتشر شده است.
ادبیات اقلیت / ۶ شهریور ۱۳۹۶