شادی و التفات به دیگری

ادبیات اقلیت ـ “شادی و التفات به دیگری” در مجموعۀ مدرسه خوشبختی نوشتۀ مرتضا کربلایی لو:

***

یک بررسی آماری نشان داده است که انسان‌های شاد بیشتر از انسان‌های افسرده، در بحث‌های جدی شرکت می‌کنند. انسان شاد، عمیقاً شاد، تاب بحث جدی را می‌آورد. چرا؟ جدیت یک بحث وقتی پیش می‌آید که پای یک مفهوم به وسط بیاید. مثلاً مفهوم «مهربانی بی قید و شرط» در بحثی جدی در تحلیل عشق مادرانه و تفاوتش با عشق پدرانه به میان می‌آید و چاره‌ای نیست جز این‌که به میان بیاید. اما مفهوم همیشه خصلت کلی دارد و به تک‌تک افراد بی‌توجه است، اگرچه همه را مساوی دربرمی‌گیرد. فقط انسان شاد است که تاب این بی‌توجهی را می‌آورد و به دیگران (انسان‌ها یا مفاهیم) اجازه می‌دهد مطرح شوند. انسان شاد پا بر ترمز می‌فشارد تا یک عابر از خیابان بگذرد. انسان غمگین گاز می‌دهد تا زودتر بگذرد. چون غم اهل گرفتن است و شادی است که دهنده است. شرکت در بحث جدی، یک رفتار دهنده است و لابد دیده‌ایم نوجوانان بیشتر و آسان‌تر از بزرگ‌ترها در بحث جدی وارد می‌شوند چون هنوز شادند. در تصویر بالا، آنی که بر زمین نشسته و گردن راست نگاه داشته، شادترین است، به همان سیاق که جدی‌ترین شنوندۀ بحث است. حالت دست‌ها و انگشت اشاره‌اش گواه این است که او آن به آن، توجه و التفات به دیگری است.

مدرسه خوشبختی در اینستاگرام

(یادداشت‌های اینستاگرامی مرتضا کربلایی لو)

ادبیات اقلیت / ۶ شهریور ۱۳۹۷