گزارشی از نشستی ادبی با عنوان «چرا نویسندگان خودکشی می‌کنند؟» در نیشابور
ادبیات اقلیت ـ به همت انجمن داستان سیمرغ نیشابور نشستی با عنوان «چرا نویسندگان خودکشی می‌کنند؟» با حضور تعدادی از داستان‌نویسان و علاقه‌مندان به داستان، عصر سه شنبه، ۳۱ مرداد ۱۳۹۶ در کتابکده فراندیشۀ نیشابور برگزار شد.
فریبرز استیلایی، روانپزشک در ابتدای جلسه به موضوع دلایل خودکشی پرداخت و پاسخ داد که چرا انسان‌ها میل به مرگ دارند؟ او معتقد بود که انسان زمانی میل به ادامۀ زندگی پیدا نمی‌کند که تصمیم به خودکشی می‌گیرد. استیلایی می‌گوید: «خودکشی، آخرین اثر ادبی یک نویسنده است.»
مرتضی قربان بیگی نیز در این نشست، به دلایل محیطی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و… پرداخت و با اشاره به فیلم سینمایی «من یک فراری از یک گروه زنجیری هستم» توضیح داد که عوامل محیطی خیلی مهم‌تر و بیشتر از عوامل شخصی و فردی در خودکشی یک انسان نقش دارد. این مدرس ادبیات فارسی در ادامه به خودکشی صادق هدایت و غزاله علیزاده اشاره کرد و گفت اعتراض این نویسندگان به عوامل محیطی و اجتماعی و سیاسی باعث از بین رفتن آن‌ها شده است.
مصطفی بیان، داستان نویس، معتقد است که ما نمی‌توانیم به راحتی نویسندگان خود را متهم به ضعف اعتقادی و مذهبی، افسردگی و به بن بست رسیدن آن‌ها کنیم و باید دلایل این کار را در زندگی و آثار نویسندگان بیاییم. وی در ادامه توضیح داد: «خودِ نوشتن یک نوع از جنون مزمن است که نویسندگان برخلاف مردم عادی به آن مبتلا هستند که به آن جنون نابغه‌ها می گویند و اگر این جنون از اراده خارج شود باعث مرگ خالق اثر می‌گردد.»
روز دوم تیر ماه سال جاری، خبر ناگهانی خودکشی کورش اسدی، نویسندهٔ سرشناس کتاب‌هایی چون «باغ ملی» و «کوچه ابرهای گمشده»، جامعهٔ ادبی کشور را در بهت و غم فرو برد. این بهانه فرصتی شد تا نشستی با عنوان «چرا نویسندگان خودکشی می‌کنند؟» در نیشابور برگزار شود.
ادبیات اقلیت / ۴ شهریور ۱۳۹۶
تمامی حقوق برای پایگاه اینترنتی «ادبیات اقلیت» محفوظ است.