سه شعر از مصطفا صمدی: برای ده سالگی‌م / بیست سالگی‌ / حتی سی / که پا نگذاشته هنوز / متأسفم / متأسفم پاهایم نمی‌رسید / که توپ را از زمین خودی دور کنم / می‌توانستم فقط دریبل بخورم / از پوچک‌ها سوت بسازم / و باخت را ببرم / متأسفم پسر شجاعی نبوده‌ام... ...

سه شعر از پویان فرمان‌بر: / دختری بعد / که با آینه می‌خوابید / از لای جمعیت / دست دیگری که خانه در قبل داشت / گرفت و مثل کسی که هرگز نبود / قبری برای قبله‌اش حفر کرد / تا به ناشناخته‌ای از زمین... ...

دو شعر از محسن توحیدیان: دیده‌ام که بر آب می‌روند / مردگانِ عصرِ دوشنبه از تیرباران / و شن‌زار بر فراز سرهاشان / رگبارِ ماهی و ماسه می‌بارد / پیراهن به پاییز می‌سپارند / و پیشانی به زمستان می‌برند / و بر دهانِ هیچ‌کدام آن‌ها / سرود بخشایش نیست... ...

سه شعر از معصومه داودآبادی: پناه بردم به رنگ سفید / و فراموشت کردم / از کاغذها گذشتم / راه افتادم میان الفبا / و رودخانه‌ای شدم / که می‌توانست شبانه‌روز / خون‌ریزی کند... ...

شعری از شهباز پویا: بعد نشسته‌ام می‌نویسم / لب‌های یک کولبر نوجوان مثل گیاهی مفراح / با یک اسمِ زیبا زیرِ یخ‌ها / می‌نویسم / در این دنیا زبان آن‌قدر بی‌حساب شده / که مرگ را به جای رنگ رویِ لب‌ها می‌مالد / و اسمِ معشوقه‌های کولبران را زیر سنگ پنهان می‌کند / آخر انسان با اسمِ سنگ چه نسبتی دارد؟ ...

شعری از علیرضا پورمسلمی: سید رضا را تریاک کشت/ چون عاشقش بود / محمد را زنی سرور انگیز / خسرو گلسرخی را  شما کشتید / عاشقتان بود به‌راستی... ...

شعری از آتفه چهارمحالیان: میانِ پلاستیکِ مرگ / تو را از ساعتِ عصرهایت شناختم / اعلامت می‌کردند در فرکانس‌های خبر / و صورتت را خاک می‌پوشاند با هر خط تسلیت / باید چه می‌کردم؟ ...

شعری از آنا رضایی: حقیقت دارد / شب آخرین زبان من است / و خواب، آخرین خانه‌ام / چرا به بالش‌های خیس ایمان نمی‌آورید؟... ...

شعرهایی از نیر فرزین: با اسبی خسته / از حرمسرای شاه گریخته‌ام / به بندی رسیده‌ام / که تو آن جا شکنجه می‌شدی / به بندی که دست‌هایت رابا آن بسته بودند / دنبال تو می‌گردم... ...

شعری از لیلا درخش: دلیل بیاور / تا زیر شبستان مسجد نصیر/ در ازدحام رنگ‌های پیراهنم / آرام بگیرم / دلیل بیاور... ...