شعری از سایه باقری: همیشه دیر رسیده‌ام / به صندلی‌های نیمه‌جویدۀ اتوبوس / که این‌بارهالۀ قهوه‌ای پستان زنی / از دهان کودکش بیرون مانده بود... ...

می‌توانست گلولۀ رهاشده را با دهان بگیرد / و با او یک فرصت بسازد / بیا وُ معشوقۀ من شو ای نازنین گلوله / مردنِ دهانِ او چه طعمی دارد... ...

شعری از مرضیه رحیمی: بین ما چمدانی بود / به هیچ کدام تن نمی‌داد / نه به اتوبوسی که مرا می‌برد / نه به بوسه‌هایی که علوم تجربی بودند... ...

دو شعر از آنا رضایی: چهار گره برای یک روایت کافی ست / به دنیا می‌آید / زنی روی پل پرنده می‌شود / ازدواج می‌کند / نیمی از چاقودر پولک و آبشش فرو می‌رود... ...

نه این‌که گریه می‌کند منم / نه تو آن سایۀ افتاده بر دیواری / ما دو ابر دیوانه‌ایم در باران / حالا زمین را برای چند سال / در دست ویرانی‌اش... ...

خیره شدن ترسناک نیست؟ / وقتی که تمام مجسمه‌ها / به همان نقطه خیره باشند / ترسناک نیست هندسۀ ردیف درختان؟ / آن‌گونه به وسواس / که از این زاویه تنها یکی پیدا باشد... ...

چند شعر از سعید نصاریوسفی: می‌روم تمامم را به تخت بدهم / و کمی کوتاه بیایم از لباس‌هام / و دراز بکشم بر خوابی که تخت مرده است! ...

پنهان می‌کنم دست و صورت شستۀ گوزن یال‌دار را در دهان کوریکودیل / مادرم چشم‌غره می‌رود... / پنهان می‌کنم ابریشم و الماس گران را در سینۀ صحرا... ...

شعری از زهرا حیدری: ای آفریننده که صدایت شعله می‌کشد / و می‌دانم آن روی آتش ویرانی است / بهشت تو آیا کلمه نیست؟ / کلمه‌ای با آسمان آبی‌تر؟... ...

چند شعر از خسرو بنایی: نترسیدم / خانه از آسمان گچی‌اش تهی شود/ ناگهان / دانستی پیش از آن‌که عاطفه عصرگاهی‌مان / در حلقه‌ای سه نفره... ...