زوج بهیج / یا: چرا در دوتا شادی هست؟

ادبیات اقلیت ـ “چرا در دوتا شادی هست؟” در مجموعۀ مدرسه خوشبختی نوشتۀ مرتضا کربلایی لو:

***

مهمان که می‌شوید چای را دوبار می‌آورند. این دوتا بودن چای از کجا آمده است؟ قرارداد است؟ یا در دوتا، شادی‌ای هست که در یک بار نوشیدن چای نیست؟ “زوج بهیج” که در قرآن آمده است، یعنی هر دوتایی شادان. دیگر چه چیزی دوبار انجام می‌شود یا باید بشود؟ بوسه. انگار بوسۀ اول، «دزدی» بوده است و سارق باید بی‌تأخیر به کسی که بوسه را از او ربوده، بازبگرداندش، غافل از این‌که بازپس دادن بوسۀ ربوده شده، خودش باز بوسه‌ای است جدا. نتیجه چیست؟ دوتا شدن بوسه. و این یعنی شادی. شادی‌ای که از یک دعوای سرقت و حکم به تاوان، برآمده است. انگار بوسۀ دوم مداوا می‌کند آن آسیبی که بوسۀ نخستین به بار آورده. در کتاب «تاریخ بوسه» نوشته است دو نامزد تصمیم گرفتند به رابطه‌شان پایان دهند. نامه‌های عاشقانه‌ای را که به هم نوشته بودند، برگرداندند. اما بوسه‌ها چه؟ باید بوسه‌ها را هم برمی‌گرداندند. برگرداندند. اما نتیجه، تازه شدن رابطه‌شان شد نه پایانش. دیدار نیز فرد نمی‌ماند و میل به تکرار دارد تا دوتا شود. شادی‌ای که قرار است از دیدار اول با یک دوست، حاصل شود، همچو حقی بر گردن جهان می‌ماند تا دیدار دوم انجام شود. دیدار دوم که به جا آورده شد، شادی معلق مانده، رها می‌شود و در دل‌ها می‌نشیند. از همین رو، دید و بازدید گفته‌اند. این قاعده تا کجا کار می‌کند؟ از ظرف آجیل، اگر دو مشت آجیل برداریم، شادی ویژه کسب کرده‌ایم؟ چرا در دوتا شادی هست؟

مدرسه خوشبختی در اینستاگرام

(یادداشت‌های اینستاگرامی مرتضا کربلایی لو)

ادبیات اقلیت / ۱۴ شهریور ۱۳۹۷