رمانی خوش‌ساخت با نثری راحت و زیبا از نویسنده‌ای که تاکنون از او چیزی نخوانده بودم. او ساختار رمان خود را دقیقاً با بهره‌گیری از عناصر فیلم‌نامه‌نویسی نوشته است. زمان، مکان، فضا و شخصیت‌ها کاملاً دقیق و حساب‌شده سرجای خود قرار دارند. زمان، سال ۱۳۶۳ در بحبوحه جنگ ایران و عراق، و فضا، ‌ فضای دلهره و دلواپسی است. ...

داستان‌های نوشته شده توسط طلاب معمولاً طرح دغدغه می‌کنند، به دنبال حل مسأله بنا بر آنچه در حوزه سالها با آن انس گرفته‌اند سؤال می‌کنند و نیازی به شبهه افکنی نمی‌بینند. هرچند که داستان‌نویسی در همه زمان‌ها نشان داده است که مستعد طرح شبهه است و نویسندگان بسیاری از این فضا برای شبهه افکنی بهره گرفته‌اند. ...

«هر صبح می‌میریم» داستانی است که با قلم سیداحمد بطحایی سال 1394 در نشر افق به چاپ رسید و به بازار داستان راه یافت. این رمان شامل سه فصل روزگار جهنم، روزگار برزخ و روزگار دنیا است با همین ترتیب. ...

این شیوۀ مواجهه با متن، که از دیرباز در میان عالمانِ ما در قرون گذشته رواج داشته و تنها در حوزۀ علمیۀ و روش تحصیلی آن محفوظ مانده است، مسئله‌ای است که قطعاً می‌تواند راه‌هایی را در ادبیات مدرن و معاصر و خصوصاً ادبیات داستانی بگشاید. شاید این حق ما بود که خیلی زودتر از بورخس، جهان‌های تو در تو و متکی به متن و زنده در متن، بیافرینیم، اگر سنت علمی بومی‌مان به شکلی صحیح ادامه می‌یافت یا زودتر، به یاد بهره‌گیری ...

رمان شرح حال پسری به نام رسول است که در سال‌های جنگ درگیر جنگی کوچک با خود، موقعیت اجتماعی پایینش و پدر یکی از دوستانش می‌شود. ...

نوشتن دربارۀ یک کتابِ مساله‌دار، اگر داعیهٔ ویرانی نداشته باشد، لااقل واجد این وضعیت است که می‌شود با آن تا حدی کلنجار رفت و بخشی از دغدغه‌ها و مولفه‌های نظری آن را از درجهٔ اعتبار ساقط کرد. ...

مجموعه داستان نهنگ تاریک نوشتۀ سعید بردستانی، دوازدهمین اثر انتشارات پیدایش در حوزه ادبیات بزرگسال است که به‌تازگی منتشر شده است. ...

سبک‌های اقلیمی در داستان نویسی و صداهای مختلف در شیوه‌های شاعرانگی و جریان‌های گوناگون شعری، همه بر این واقعیت دلالت دارند که در سال‌های پس از کودتا، جامعهٔ ایران در هر گوشه و کناری خواهان مطرح کردن صداهای خود بود و می‌کوشید به نوعی بر جامعهٔ تک صدایی حاکم غلبه پیدا کند و آن را به جانب چندصدایی سوق دهد. ...

در دوران اصلاحات، جریان‌های عامه‌پسند در لباس تازه‌ای وارد ادبیات داستانی ایران شدند. مهم‌ترین کتاب‌های عامه‌پسند دورانِ تازهٔ ادبیات داستانیِ ایران را می‌توان دو رمان من چراغ‌ها را خاموش می‌کنم اثر زویا پیرزاد و پرندهٔ من اثر فریبا وفی دانست. اما بر خلاف قصهٔ اصیلِ رمانِ بامداد خمار، این دو کتاب در عین وفاداری به مؤلفه‌های ژانر عامه پسند، داعیهٔ آوانگارد بودن داشتند و بردن جوایز ادبی مربوط به ادبیات جدی در ...

داستان‌های «مثل کسی که از یادم می‌رود» همگی در فضای شهری می‌گذرند. عشقی نافرجام، آمیخته با خیانت در بیشتر داستان‌ها دیده می‌شود و شاید بتوان خط کمرنگی که داستان‌های مجموعه را به هم مرتبط می‌کند، همین عشق دانست. ...