داستانی از زهره عارفی: اول می‌‌خواهم از سرت شروع کنم. بالای سرت می‌نشینم و تو باید ریلکس روی نرمی و سفتی پتو دراز بکشی و قول بدهی که چشم‌هایت را ببندی. دوست ندارم وقتی از بالای سر نگاهم می‌کنی و رنگریزۀ چشمت را به سمت من هدف می‌گیری تو را ببینم. ...

داستان کوتاه: یقین خانم روح / مرتضا کربلایی لو: پشت آن پنجرۀ نیم‌روشن عمارت، دختری به اسم مانیا می‌نشست، رو به آینۀ بزرگِ میز آرایشش. پرده‌ای که پشت پنجره آویخته بود، حریر بود و راه بر تماشا نبسته بود. مانیا فقط شب‌ها دیده می‌شد. ...

ساعت هشت و نیمِ صبح ِروز سه شنبه، اهالی بلوار نادری با ناباوری ‌دیدند که گاو زخمی از کشتارگاه پا به فرار گذاشت. خیابان بوی باران ‌بهاری و علف تازه می‌داد. مسیر را به موازات بنفشه‌های حاشیۀ بلوار، نامنظم جست و خیز کرد... ...

همه چیز از سر شانه‌های تو شروع شده بود، اول نفهمیده بودم و شاید تو هم نفهمیده بودی؛ این را وقتی فهمیدم که همه چیز میان ما تمام شده و این روز لعنتی سر آمده و من به خانه بر‌می‌گشتم. ...

ما- یعنی من و ایمان- با شاعری که خیلی دوستش داشتیم بد تا کردیم، خیلی بد. ماجرا از اینجا شروع شد که من توی اتاقم در خیابان هفتم فردیس صدای یک اره‌برقی و افتادن درخت‌های یک جنگل وسیع را شنیدم. ...

همین‌طور که داری صبحانه‌ات را که نان و شیرۀ گوشت است، می‌خوری، تفنگ شکاری و اسلحه‌ات یک گوشه زیر کتت جا خوش کرده‌اند، همۀ فکرت این است که بزنی به جنگل و آن ماده آهو را که یک هفته است ...

در گوشۀ خیابان، ایرانیانی که منتظر اتوبوس بودند، صحبت می‌کردند، با دست اشاره می‌کردند، بی‌حرکت یا ساکت بودند، آه می‌کشیدند، یا له‌له می‌زدند... ...

سقوط مؤدبانه / یا چطور به جای رولت روسی بازی کردن از هر شش گلوله استفاده کنیم! / داستانی از راشا عباس / برگردان به انگلیسی: آلیس گوثری ...

داستان کوتاهی از راشا عباس / چشم‌هایم را باز می‌کنم و می‌بینم که سقف دوباره از جلوِ من می‌گذرد: دارند با سرعتی بیشتر از همیشه مرا روی برانکارد می‌کِشَند. چشم‌هایم را که می‌بندم پلک‌هایم درد می‌گیرد اما در هر حال به خودم فشار می‌آورم که ببندم‌شان و نفسم را نگه می‌دارم... ...

با خودم گفتم آیا باید به او بگویم که «پنج دقیقۀ بعد یک نفر از روبه‌رو می‌آید و ما اجازه نداریم شلیک کنیم؛ به ما اعتماد دارد.» اما جرئت نکردم، گفتنش دردی را هم دوا نمی‌کرد. ...